Kübra Açar

bitlisbulten@gmail.com

Pozitif İnsanları Seviyorum

Bir yerde bir kötülükten bahsedildiğinde arkası çorap söküğü gibi geliyor. Herkes buna bir şeyler ilave ediyor.

Mademki bir kötülükten, bir olumsuzluktan bahsediliyor, o halde biz de buna bir ilavede bulunmak zorundayız zannediyoruz kendimizi. Ya kendimizin şahit olduğu veya birisinden dinlediğimiz kötülükleri bulup mermi gibi sürüp devreye sokuyoruz.

Ne yapmak istiyoruz bu şekilde? Hadi diyelim ki bir kısmımız mevcut yönetimi kötülemiş olmak için yapıyoruz, bütün olumsuzluklardan idarecilere bir pay çıkarıyoruz.

Bazılarımız da sadece içinde bulunduğumuz zamanı kötüleme adına bu kötülükleri sıralama yarışına katılıyoruz. “Zamane Gençliği” diyerek gıyabında bir kesime yüklendikçe yükleniyoruz.

Resmi kurumlardan, hastanelerden aktarılan kötü davranışları bir saymaya başlayın, ardı arkası kesilmiyor.

Farkında olalım veya olmayalım simsiyah bir tünele girmiş gibi hissediyorsunuz kendinizi.

En azından şikâyetçi bir karakter olup çıkıyorsunuz. Bulunduğunuz ortamın havasını olumsuz bir şekilde etkiliyorsunuz.

Olaya siyasi bir taraftar gözüyle değil de hayatın geneli hakkında bir değerlendirme yaptığımızda gerçekten her şey böyle anlatıldığı gibi kötü mü, kötüye doğru mu gidiyor?

Basit bir iyimserlik değil gerçekten güzel şeyler daha çok, güzel insanlar, güzel davranan insanlar oldukça büyük bir mutluluk oluşturuyor.

Hangi düşünceden olduğunu hiç bilmediğimiz gençlerden, öğrencilerden gerçekten güzellikler görüyoruz. Toplumsal ilişkilerde kendilerine düşen görevden çok daha fazlasını yapan fedakâr gençlerimizin sayısı hiç de küçümsenecek kadar değil.

Gerek büyüklere karşı gösterdikleri tavır gerek kendi aralarındaki ilişkileri tebessümle izlediklerimiz oluyor.

Bu gençlerin yine aile içindeki konumlarının da aynı güzellikte olduğunu müşahede edebiliyoruzdur…

Her şeyden şikâyet eden insan tipleriyle ile evli veya arkadaş olabilirsiniz…

Mesela, böyle güzel güzel hazırlanmışsınızdır, yemeğe/konsere/maça gitmek üzere yola çıkmışsınızdır.

Ne mutlu!

ama yanınızdaki insan başlar: "off trafiğe bak", "nereden geldik, çok kalabalık", "yemekler hiç güzel değil", "servis yavaş", "ambiyans çok kötü", "bir de bunun dönüş yolu var", "burası ne kadar soğuk/sıcak"...

Sizin dikkat bile etmediğiniz nice küçük ayrıntı ile canınız sıkılır. Kendinizi mutsuz hissetmediğiniz için "suçlu" hissedersiniz.

Üzülüp kara kara düşünmenize gerek yok çünkü güzellikleri fark ettirerek negatif olmaktan vazgeçirebilinir.

Kısacası pozitif insanları seviyorum. Bir insanın en önemli özelliği bu olmalı. Lütfen o kadar karamsar olmayalım, karamsar ortamlara ezbere destek olmayalım, şahit olduğumuz güzellikleri dile getirerek karamsar gündemleri değiştirelim.